De trekzak
Een trekzak is verwant aan de accordeon. Maar er zijn belangrijke verschillen.
Bij het induwen van de trekzak hoor je een andere toon dan bij het uittrekken. Bij een accordeon is dat niet zo. Dat heet 'wisseltonig'.
Een trekzak is behalve wisseltonig, ook diatonisch. Dat wil zeggen dat niet alle twaalf mogelijke tonen van een octaaf aanwezig zijn, maar alleen de noten van de toonladder.
De trekzak heet ook wel trekharmonica, trekorgel of schippersklavier.
Meer over de trekzak
De binnenkant
Het instrument bestaat uit twee kasten met ‘tongplaten’. Deze zijn met elkaar verbonden door een blaasbalg die met beide handen uitgetrokken en ingeduwd kan worden.
Twee handen
Door de knoppen in te drukken gaan ventielen open.
De rechterhand speelt de melodie. Met links speel je de begeleidingsakkoorden, net als bij een accordeon.
Geschiedenis
De trekzak werd in de 19e eeuw een populair instrument in de volksmuziek. In Nederland is de trekzak vooral populair in de noordelijke (Groningen, Friesland) en oostelijke provincies.
Soorten
Er bestaan veel verschillende trekzakken. Er kunnen één of meer rijen met knoppen zijn. Soms zelfs vier of vijf rijen. Daarnaast kunnen de stemmingen ook verschillend zijn.